Fotografie is een excuus om op avontuur te gaan. Dankzij fotografie heb ik al allerlei ervaringen opgedaan die ik anders niet meegemaakt zou hebben. Het aller mooiste avontuur was tijdens mijn sprookjes fotoreis naar Djerba. Dát was zo’n magische ervaring!
Het was echt alsof ik in een duizend-en-een-nachten sprookje reed. Als we niet hadden willen fotograferen met zonsopkomst, zouden we nooit zo vroeg op het paard geklommen zijn en hadden we al helemaal niet in het donker gereden.
Een andere mooie reis was de Magische reis naar India. Ik ben dankzij mijn fotografie uitgenodigd om naar een kasteel te komen waar ze “horse safari’s” uitvoeren. Ik mocht die paarden van een heel speciaal ras (het ras komt vrijwel alleen maar in India voor aangezien ze niet geëxporteerd mogen worden) in de meest prachtige situaties vastleggen. Ik vroeg het en het kwam voor elkaar. Met name de laatste zonsondergang zal ik nooit meer vergeten.
Maar die keer dat ik op een Marwari hengst reed door de Rahjastan woestijn en voorop in volle galop de zandduin op mocht zal een herinnering zijn die ik altijd bij me houd. Het voelde alsof ik daar in mijn eentje reed en ik zo naar de top van de wereld reed, zó prachtig!
Ook in Nederland heb ik mooie dingen mogen doen, zo mocht ik bij een aantal paarden een stukje rijden na de fotoshoot, zo heb ik op een Fjord gereden die op Z-niveau reed (een heel hoog niveau waarbij het paard hele speciale “kunstjes” kan, een hele bijzondere ervaring), mocht ik op een aantal prachtige westernpaarden rijden, heb ik op een prachtige PRE hengst gezeten en mocht ik op volle snelheid op een kar door de bocht, heel spectaculair.
Wat ik eigenlijk bedoel te vertellen is dat fotografie dus een perfect excuus is om op avontuur te gaan.
Jaren geleden, toen ik nog op de middelbare school zat, weet ik nog dat ik een beetje moest kiezen of ik meer tijd aan fotografie ging besteden of dat ik zou blijven tekenen.
Een houtskooltekening die ik toen maakte 
Ik tekende ook graag op zwart papier
Ik koos fotografie en ben veel minder gaan tekenen omdat ik ook tijd kwijt was aan allerlei andere dingen (wisten jullie bijvoorbeeld dat ik op handboogschieten heb gezeten en ooit heb meegedaan aan het NK).
Ik denk dat ik toen voor fotografie koos omdat er ook een sociaal component in zat. Als ik op pad ga, dan kan het fijn zijn om in mijn eentje op pad te zijn, maar veel liever neem ik iemand mee op pad.
Tijdens mijn eerste fotoreis (naar het tropische Ameland) kon ik in mijn eentje gaan en dan had ik ook een leuke reis gehad, maar ik besloot iemand mee te vragen die ik had leren kennen via de fotografie (hoe kan het ook anders). De jaren daarna maakten we samen ontelbare andere reizen (o.a. de twee reizen die ik in het begin noem).
En wanneer je de foto’s hebt gemaakt kan je ze vervolgens delen. Dit is weer een mooie haak om te kunnen vertellen over de beleefde avonturen. Het delen maakt de hele ervaring af.
En als je foto’s in je eigen huis ophangt brengt het je ook een stukje geluk, iedere keer dat je er naar kijkt.
Daarom vind ik fotografie zo leuk en zou ik al die jaren terug wéér kiezen voor fotografie!
